endişe denizlerinde scuba diving yaparsınız. dünyanın en gelişmiş işlemcileri, bilgisayarları bile sizin yaptığınız (negatif) olasılık hesaplarını yapamaz. olduğunuz yere değil, eve değil, koltuğa, hatta koltuğun bile hep aynı köşesine paslı bir çivi gibi çakık yaşarsınız. ekmek ister, su ister gibi ölmeyi istersiniz, ölmeyi dilersiniz, artık tek duanız bu olur. sonra "ya bir gün çok mutlu olursam ve duam kabul olmuş olursa ve o zaman ölürsem..." diye düşünür, kendi kuyruğunuzu kovalar durursunuz...

anksiyeter artık. vallahi yeter.